प्रस्तावना

मला कविता करावीशी वाटते , पण जी कविता मला अभिप्रेत आहे , ती कधीच कागदावर अवतरली नाही . ती मनातच उरते , जन्माच्या प्रतीक्षेत ! कारण कधी शब्दच उणे पडतात तर कधी प्रतिभा उणी पडते .म्हणून हा कवितेचा प्रयास सतत करत असतो ...........
तिला जन्म देण्यासाठी , रूप देण्यासाठी ,शरीर देण्यासाठी ......
तिला कल्पनेतून बाहेर पडायचे आहे म्हणून
....

Thursday, 14 March 2024

दवबिंदूं


 

पहाटे पहाटे पाउलांना दवबिंदूंचा स्पर्श झाला

तृष्णे चा मम पाउलांना प्रथमच अनुभव आला

तृष्णा पाउलांना असते,होते ठाऊक कुणास

बनांत पाउलांना तृणांचे दवबिंदू पिण्याची आस  

पायवाटे ने निघाली पाऊले कुठवर आत बनांत  

दवबिंदूं ची आस नेईल त्यांना दुर कुठवर बनांत

पहा ते सुर्यबिंब प्राचीस क्षितिजावर उगवत

मोत्यांचे दव बिंदू हळुवार हवेत विरून जात

नकळत माझ्या झाली ही जादू कशी काय

बनांत अवचित आता उरले एकटेच माझे पाय

 

गुरुवार , १४/०३/२०२४ , ०७:५२ PM

अजय सरदेसाई ( मेघ )

No comments:

Post a Comment