मज दुःखा चे वावडे नाही
की सु:खा ची कांक्षा नाही
अंता ची आहे जाणिव
मात्र मृत्यू चे भय नाही
काटे अनेक रुतले मनात
तरी हृदयांत वेदना नाही
जरी दुखावले मन माझे
कोणतीही कटुता नाही
जीवनाची वाट आहे कठिण
मात्र सोबत कुणी ही नाही
रात्र संपत आली तरी ही
या प्राचीस तरी सुर्य नाही
तो जरी म्हणवतो मित्र माझा
पण मज तो ओळखत नाही
फुले वेचली बकुळी ची
का त्यांना सुगंध नाही
आयुष्य चालले पुढे सरकत
दिशा मात्र का अजूनही नाही
देव्हारा हृदयाचा का रिकामा
देवा ची प्रतिष्ठा अजुन ही नाही
समाधी लागली केव्हाच देहाची
कैवल्य तरी ते गवसले नाही
सोमवार २५/०३/२०२४ , १५:१५ PM
अजय सरदेसाई (मेघ )
No comments:
Post a Comment