एका रस्त्याच्या कडेला
विहीर आहे
लगतच
एक गर्द हिरवा अश्वत्थ आहे
त्या
विहिरीचा डोह खूप खोल आहे
गार
उदक तिचे पिण्यास गोड आहे
वैशाखात
जेव्हा सूर्य आग ओकतो
अश्वत्थ
तेव्हा थंड कृष्ण छाया देतो
मिटवून
तृष्णा पांथस्थ मार्गी जातो
लोकांस
ती दोघे जणू विठ्ठल रख्माई
पुंडलिक
भेटीस उभी विठू-रख्माई
शुक्रवार , २९/०३/२०२४ १०:५५ AM
अजय सरदेसाई (मेघ)
In solitude, who calls out to me from afar,
Creeping in the shadows, a dark power!
Whispers in darkness, nothing more to
see,
On those cliffs, I wonder who might it
be?
Restless mind, conquered by fear's
thrill,
Sinister melodies, echoing in my ears
still.
Eyes locked, in an unwavering stare,
From that abyss, of which I'm aware.
Tell me, someone, anyone, what's that
fare,
To know that unknown, my heart doesn’t
dare.
एकांतात दुरुन बोलावी कोण मला
सावल्या कुणाच्या खुणावतात मला
गुप्प अंधार,आणि दुसरे ना काहीच
त्या गडदांत सुद्धा कोण दिसे मला
मन बेचैन, भीतीने दाटले रोमांच
सुर भयाण निरंतर ऐकु येती मला
ते डोळे मजवर सतत नजर ठेवून
काळोखातून वटारत असती मला
सांगा कुणी तरी कोण ते अनोळखी
ज्यांची ओळख वाटते नकोशी मला
गुरुवार , २८/०३/२०२४ , ०४:२७ PM
अजय सरदेसाई (मेघ)
Where they took me, it was a crematorium site,
Realized my body, once
lively, now dead and quiet.
On the funeral pyre,
my form lay still,
As people prepared,
with a heavy will.
To the south, few rice
balls they did strew,
Crows on the tree
watched, as if they knew.
Solemn rites
completed, all rituals done,
My journey from this
world had begun.
Sorrow on some, smiles
on some face,
Who knows what
thoughts filled each mind space.
Finally, then, lit on
that flaming pyre I lay,
The last of many bonds
broken, My body burnt away.
Thursday, 28/03/2024,
03:38 PM
Ajay Sardesai (Megh)
तू हे जिवन मैथुन
ते
जीवाने मिथ्या जगावे
इच्छा
सुटण्याची होता
सद्य
शरीर लागते सोडावे
घालमेल
होत असे जिवाची
न
जाणो ते काय घडावे
स्वर्गा
ची ईच्छा असता
नर्कात
स्व:कर्माने न्यावे
कोण
हिशेब ठेवील याचा
जीवास
कसे सर्व ज्ञात रहावे
तो
चित्रगुप्त जी देईल शिक्षा
जिवास
ते सर्व लागे भोगावे
जेव्हा
शरिराचे होते कलेवर
पोहचतो
जीव वैतर्णी घाटावर
त्या
वैतर्णी चा प्रवाह विक्राळ
उठती
ज्वाळा न दिसे तळ
एक
ही नाव नोहे घाटावर
जीवास
पोहचणे पैलतीर
भले
भले थरथरले वीर
पिण्यस
इथे न मिळे निर
पुढचा
जन्म कोणता जीवाचा
नी
कोणत्या योनीत मिळावा
दुर्गुणात
लिंपुन जीव राहता
घाणित
किडा तो वळवळावा
जीवाने
कर्मरहित असावे
सदा
नामःस्मरण ते करावे
कुकर्मा
पासून दूर राहावे
धर्म
परायण सदा असावे
असे
केल्यास न कोणती चिंता
देह
सोडताच जीव पावे अनंता
तो
असे वैतर्णी पासून खूप दूर
परम
ईश तो परमानंदाचा चे पूर
बुधवार
, २७/०३/२०२४ ०९:३५ AM
अजय
सरदेसाई (मेघ )
तुझ्या आठवांचे ते विरह गीत माझे।
डोळ्यांत अश्रु,ओठांवर स्मित माझे
रणरणत्या ऊन्हात चालती पाऊले माझी ।
सांग सखे दाखवू कोणास हे दुःख माझे ।।
त्या उंच शिखरांच्या पलीकडे।
आहे एकटेच ते झोपडे माझे।।
हसले सर्व आसवांस माझ्या ।
परी कुणा न दिसले घाव माझे।।
जल धारा मेघांतून बरसल्या।
तरी शुष्क का ओठ माझे।।
स्वप्न पहात नाही मी आता।
छाटले
कुणी तरी पंख माझे।।
मंगळवार , २६/०३/२०२४ , ०६:१० PM
अजय सरदेसाई (मेघ)
डोळ्यांत तुझ्या एक स्वप्न आहे
ओठांत तुझ्या माझे गीत आहे
दिसते तू जशी चंद्रकोर नभात
प्रेमात तुझ्या तो ईश्वर ही आहे
डोळे मिटूनी मी चांदणे स्मरतो
चांदण्यात तुझीच ज्योत आहे
कुंद भावनांचा झरा वाहतो एक
स्त्रोत त्याचा तुझ्या हृदयांत आहे
ती रात्र सारी सरली मिठीत तुझ्या
मावळतीस पूर्वेला शुक्र तारा आहे
कोंडला श्वास अवचित, हुंदका फुटला
जाणतो सखे वेळ बिछडण्याची आहे
मंगळवार , २६/०३/२०२४ , ०५:०५ PM
अजय सरदेसाई (मेघ)
मिट्ट काळोखात ही एक उजेड बिंदू दिसतो आहे
निराशेत ह्या आशेचा किरण एक कुठुन उठला आहे
वैषम्य नाही की माझ्या वाट्याला फक्त दुःख आले
आश्चर्य हे की वाट्याला काही आनंदाचे क्षण मिळाले
हृदया रुतले काटे तरी ओठांवर स्मितहास्य आहे
दुःख बोचरे,तरी ओठांवर माझ्या आनंद गाणे आहे
तू दिलेल्या जखमांना मी अजुन जपले आहे
फुंकर हुळ घाल जरा,अजून रक्त रिसत आहे
तुझे ईप्सित नवे, स्वप्न नवे,मिळाल्या नवीन वाटा
मी कवटाळून त्या जुन्या भावना, तिथेच पडलो आहे
मंगळवार , २६/०३/२०२४ , ०३:४० PM
अजय सरदेसाई (मेघ)
तुझ्या स्मरणांचे हृदयातले पान जीर्ण झाले आता
भेटून पुन्हा नव्याने ती जुनी ओळख करू ताजी आता
तुझ्या आठवांचे स्मरण चित्र पुसट झाले आहे
मोगऱ्याचा स्मृतिगंध तुझा तरी श्वासांत आहे
तू गायल्या गीतांची झाली विरळ लकेर आता
आपल्या नात्याची ओळख कशी दाखवू आता
कॉलेज च्या चौका समोरचे कॅफे आहे तिथेच
विद्यार्थ्यांची गर्दी तशीच,फक्त नाही तू नी मीच
हे सर्व घट्ट पकडून ठेवले तरी चालले निसटून
काय करू,आणू कसे जे गेले क्षण विसरून
कधी तरी तुला आठवतात का ते दिवस जे गेले निघून
की क्षण काही सोडता बाकी सारे तुही गेली विसरून
तुझ्या स्मरणांचे हृदयातले पान जीर्ण झाले आता
भेटून नव्याने ती जुनी ओळख करू ताजी आता
मंगळवार , २६/०३/२०२४ १२:२५ PM
अजय सरदेसाई (मेघ)
