प्रस्तावना

मला कविता करावीशी वाटते , पण जी कविता मला अभिप्रेत आहे , ती कधीच कागदावर अवतरली नाही . ती मनातच उरते , जन्माच्या प्रतीक्षेत ! कारण कधी शब्दच उणे पडतात तर कधी प्रतिभा उणी पडते .म्हणून हा कवितेचा प्रयास सतत करत असतो ...........
तिला जन्म देण्यासाठी , रूप देण्यासाठी ,शरीर देण्यासाठी ......
तिला कल्पनेतून बाहेर पडायचे आहे म्हणून
....

Thursday, 18 September 2025

आईने में जो अक्स देखोगे तो घबराओगे



आईने में जो अक्स देखोगे तो घबराओगे।
घर, शहर, ये दुनिया — सब छोड़ जाओगे।।


सन्नाटे में जब नाम अपना पुकारोगे।
जवाब न आया तो भीतर सहम जाओगे।।


मिट्टी की महक में जब सचाई उभरेगी।
रिश्तों के सभी रंग बुझते पाओगे।।


नींदों में जो ख़्वाब टूटा सा पाओगे।
सुबह को उजाला देखकर तड़प जाओगे।।


दिल में जो बचा-खुचा सपना जगाओगे।
ख़ुद को ही अजनबी बनता पाओगे।।


"मेघ" आख़िर में जब चुपचाप बैठ जाओगे।
बस अपनी साँसों का बोझ महसूस कर जाओगे।।


गुरुवार, १८/९/२५ , ११:०२ AM
अजय सरदेसाई -मेघ

No comments:

Post a Comment