प्रस्तावना

मला कविता करावीशी वाटते , पण जी कविता मला अभिप्रेत आहे , ती कधीच कागदावर अवतरली नाही . ती मनातच उरते , जन्माच्या प्रतीक्षेत ! कारण कधी शब्दच उणे पडतात तर कधी प्रतिभा उणी पडते .म्हणून हा कवितेचा प्रयास सतत करत असतो ...........
तिला जन्म देण्यासाठी , रूप देण्यासाठी ,शरीर देण्यासाठी ......
तिला कल्पनेतून बाहेर पडायचे आहे म्हणून
....

Wednesday, 25 June 2025

मैं ही सब कुछ हूँ और मैं कुछ भी नाहीं।

 

मैं स्वतंत्र भी हूँ और परतंत्र भी मैं ,

मैं स्वामी भी हूँ और सेवक भी मैं।

मैं ज्ञानी भी हूँ और अज्ञानी भी मैं ,

मैं ही साधना हूँ और साधक भी मैं।

 

मैं रोशनी भी हूँ और अंधकार भी मैं,

मैं सृजन भी हूँ और संहार भी मैं।

मैं प्रश्न भी हूँ और उत्तर भी मैं,

मैं ही आरंभ भी हूँ और अंत भी मैं।

 

मैं राह भी हूँ और मंज़िल भी मैं,

मैं स्वभाव भी और कुस्वभाव भी मैं।

मैं अणू भी हूँ और अनंत भी मैं,

मैं ही प्रचुर भी और अभाव भी मैं।    

 

मैं संत भी हूँ और दुष्ट भी मैं, 

मैं अपुष्ट भी हूँ और पुष्ट भी मैं।

मैं सागर भी हूँ और सरिता भी मैं ,

मैं पूर्ण भी हूँ और शून्य भी मैं।

 

मुझे जानते है सब और कोई जानता नाहीं,

मैं सभी में होकर भी मैं किसी में भी नाहीं।

जो सोचते है मुझे मैं वह सोच भी नाहीं,

मैं ही सब कुछ हूँ और मैं कुछ भी नाहीं।

 

बुधवार २५//२५, ०१:१० PM

अजय सरदेसाई (मेघ)


Friday, 30 May 2025

बकुळीची फुले





बकुळी च्या गर्भातुन ऊठला मोहक परिमळ 

बकुळीस ना ज्ञान त्याचे ना कसली कळकळ

बकुळीचा परिमळू झुळकला अवचित अळुमाळू

वाळल्या बकुळ पाती तरी उरला तो परिमळ


म्हणे, मरावे परी किर्ती रुपे उरावे

भगवंताच्या भक्तित जिवाने जगावे

नाही आशा नाही कांक्षा मात्र नित्य उमलावे

बकुळीच्या फुला सारखे आपण जगावे

 शुक्रवार,३०//२०२५ , ०१:४० PM

अजय सरदेसाई  (मेघ)


Tuesday, 29 April 2025

मना रे

 

तू काय शोधितो रे,
सांग माझ्या मना रे
 
कर विचार तू मना रे,
जरा थांब तू मना रे
 
पाहतोस किती स्वप्ने मना रे,
जगशिल स्वप्नांत किती मना रे
 
अंतरात तू मना परत रे ,
किती रेंगाळशिल बाह्यात रे
 
मी अविनाशी ब्रम्ह मना रे,
का गुंतला तू विनाशी जगात रे
 
पटल मोहाचे तू तोड मना रे,
स्वरुप माझेच मना अटल रे
 
क्षितीजा वर झाली सांज रे,
मना मावळले सर्व रंग रे
 
मना का उद्विग्न तू रे,
मना तू शांत हो रे

 

सोमवार, ११:३५ PM

अजय सरदेसाई (मेघ)

 

Sunday, 20 April 2025

मन माझे आतुरले रे !


 

जेजे कळावे या मर्त्य जगाचे, तेते सर्व मज कळले रे

कोलाहलात या आयुष्याच्या,मम आयुष्य सारे विरले रे

उरले फक्त आता नाते तुझे नी माझे, ते कळायचे उरले रे

पुळणीवर पाऊले दिसली तुझी, परी सानिध्य तुझे जाणवले रे

सुगंध तुझा दरवळुन सभोवर,वारा घेऊन वाहे रे

अंधाऱ्या वाटेवरती टाकतो कोण चांदण्यांचा प्रकाश रे

ठेच लागून डळमळतांना,अवचित कोणाचा हा आधार रे

वाटले कितीदा तुज ओळखतो मी,ते स्वप्न आता विरले रे

सांग तुच मज माझा कोण तू,मन माझे आतुरले रे

मन माझे आतुरले रे !

 

१९/०४/२५ १२:२८ PM

अजय सरदेसाई (मेघ)

Saturday, 11 January 2025

५ लघुत्तम कथा, पण अर्थपूर्ण:-

 

) जर हे त्याचे शरीर आहे , तर ती त्या शरीराचा आत्मा आहे.

) त्यांची आठवण मला येत नाही ! कारण आठवण्यासाठी पहिला त्यांचा विसर पडावा लागतो.

) झाडाला काय माहीत की त्याच्या सावलीत विसावणारा माणूस एक लाकूडतोड्या आहे.

) ते भेटत नाहीत, ते वेगळे ही होत नाहीत.त्यांच अस्तित्व आणि नातं जमीन आणि आकाशा सारखे आहे .जवळीक  खूप आहे, पण नातेसंबंध नाहीत.

) दोघांनी एकमेकांना पाहिले. अनेक वर्षांनंतर ते भेटत होते.दोघांच्याही डोळ्यांत चमक होती, पण एका डोळ्यांत वृद्धत्व आणि थकवा होता, तर दुसऱ्याच्या डोळ्यांत जग जिंकण्याचा आत्मविश्वास.वृद्धाने त्या तरुणाकडे जाण्यासाठी  पाय उचलले, वृद्धाचा तोल गेला,पायाखाली जमीनच लागली नाही.तरुणाने पटकन लपकून उघड्या हातांनी वृद्धाला सांभाळत मिठीत घेतले. दोघेही भावूक झाले होते,डोळ्यांत आनंदाचे अश्रू दाटले होते.

 

शनिवार, ११/०१/२०२५, २०:५२ वाजता.
अजय सरदेसाई (मेघ)