निग्रह - एका लघु कथा

वैदेहीच मन आज दिवसभर विचलित होतं. हृदयात धडधडत होतं. लहानपणा पासून ते आत्ता पर्यंतच,गेल्या २९ वर्षांचं आयुष्य तिच्या डोळ्या सोमोरून तरळून गेलं. ती दहावी पास झाली तो क्षण. तिला ९७.७८ % पडले होते. ती शाळेतून पहिली आली होती. शिक्षक, आई-वडील, नातेवाईक मंडळी आणि इतर , सगळ्यांचाच समज असा होता की ती विज्ञान घेणार व बहुदा पुढे शल्यविशारद किंवा अभियांत्रिकी शिक्षण घेऊन अभियंता वगैरे होईलच , पण तसे काहीही न करता ती  मास मीडिया आणि मास कॉम्युनिकेशन ची पदवीधर झाली  होती.

 

तिचे लहानपणा पासूनच जग पाहण्याचं आणि फिरण्याचे स्वप्न होते .पुढे जर्नालिसम चा कोर्स ही तिने केला होता व एका छोट्या मीडिया हाऊज मध्ये काम करता करता , गेली पाच सहा वर्ष तिने खूप मेहनत घेऊन काम केले होते. हाताशी थोडे पैसे ही जमवले होते. सहा महिन्यां पूर्वी तिला गेरिट रिएटवेल्ड अकादमी, ॲमस्टरडॅम कडून तिचं फोटो जर्नालिसम च्या कोर्स साठीच अँप्लिकेशन मंजूर झाल्याचा मेल आला होता. किती आनंद झाला होता तिला तेव्हा. तिने घरीच काय पण बाहेरही कोणाकडे ह्याची वाच्यता केली नव्हती .

 

तिला माहित होते की तिचे आई वडील तिला कोणत्याही कारणास्तव जाऊ देणार नाहीत. गेल्या ३ वर्षांपासून ते तिच्यासाठी लग्नाची स्थळं पाहत होते आणि तिने आता लग्न आणखी पुढे लांबवू नये असे त्यांचे ठाम म्हणणे होते .पण वैदेहीला लग्न म्हणजे तिच्या पायातली बेडी  वाटत होती. तिला जग फिरायचे होते , अनुभवायचे होते . तिचा निश्चय धृढ होता.हे सगळं चित्र तिच्या डोळ्यां समोरून एका चित्रपटा प्रमाणे तरळत होते.

 

सगळी आवरा आवरी काल रात्रीच करुन झाली होती.सगळं कसं बॅगेत परफेक्ट पॅक करुन ठेवल होतं. सकाळी सगळे झोपले असताना हळुच बाहेर पडण्याचा तिचा विचार होता, कदाचित परत कधीच न येण्यासाठी. आई,बाबा,अथर्व आणि बेबी हेच तिचे जग होते . "त्यांना सोडून राहु शकेन?”, असा विचार एकदा तिच्या मनाला चाटून गेला. आठवण तर येणारच होती,हृदय पिळवटून निघत होतं,पण एकदा ठरवलं की मग माघार नाही!

जग पसरलेल्या अथांग सागरा सारखं तिला बोलावत होतं,खुणावत होतं आणि ती निघाली होती त्या जगाला भेटायला,पहायला, एकटीच. सोबत होती ती फक्त तिची उत्सुकता आणि धृढ निश्चय ! तिने अंधारातच आई वडिलांना नमस्कार केला . अथर्व आणि बेबी  झोपलेत ते एकदा पाहून घेतलं . ती वळून हॉल मद्ये आली , पासपोर्ट , व्हिसा , कॅश , डॉक्युमेंट्स वगैरे सर्व बरोबर आहे ह्याची खात्री करून घेतली आणि दरवाजा उघडून घरा बाहेर पडली .ती जणू स्वप्नांतील गोष्टीला एकट्याने सत्यात आणायला निघाली होती. तिच्या मनाच्या गडद आकाशात आईची  ममता आणि बाबांच्या आशीर्वादाची आठवण यांचा सुर अचानक वाजला. ती थबकली , डोळे मिटून तिने एकदा पुन्हा त्यांच्या चेहऱ्यांचे स्मरण केले आणि मनाशी ठरवले की, आता मागे वळणे नाही. तिने निग्रहाने पाऊल पुढे टाकण्यास उचलले.

 

बुधवार , ३१/०७/२०२४   , ०९:१५ PM

अजय सरदेसाई (मेघ)

“बेला वीटा” (Happy Life),पुन्हा भेटू,

 

या पृथ्वीवर,आपण एकत्र येतो,

मनं गुंफून एकमेकांत मिसळतो.

आपण विभक्त होतो, पुन्हा भेटण्यासाठी,

जीवनाचा नवा अध्याय उलगडण्यासाठी.

 

आप्त, मित्र मंडळी, आणि अनोळखी ,

अदृश्य गाठीने बांधलेले आपल्याशी.

नियतीच्या धाग्यांनी नात्यांत गुंफलेले,

नाते इथले नी त्या पलीकडले, विणलेले.

 

शरीरं  विलीन होतात, नष्ट होतात पंचत्वात,

ती विघटित होतात त्यांच्या मूलतत्वात.

पण नव्या आकारात पुन्हा जन्म घेतात,

जन्म-मरणाच्या चक्रातून नवी ओळख बनवतात.

 

आत्मा तोच वाहतो अनेक जन्मांतून नी शरीरांतून,

तीच जुनी हकीकत उलघडते नव्या आकारांतून.

तोच एक धागा या अनंताच्या विस्तारात,

जो जोडतो जीवाला नव्या प्रारंभात.

 

आई बाबा मी तुम्हाला नेहमी आठवतो,

परा-जीवन आनंदाचे मी तुमच्यासाठी प्रार्थितो.

पुढच्या जन्मात आपण पुन्हा भेटू,

आनंद आणि मनःशांती तोपर्यंत टिकवू.

 

तोपर्यंत “बेला वीटा” (Happy Life),पुन्हा भेटू,

पुढच्या जीवनात, अनंत आनंद प्रकाशात,

पुन्हा हसत-खेळत आणि आनंदात राहू,

पुन्हा एक नवे गीत आयुष्याचे नव्याने गाऊ.

 

सोमवार , २९/०७/२०२४    ०८:५५ PM

अजय सरदेसाई (मेघ)

आज बाबा असते तर ८७ वर्षांचे असते , आज बाबांचा ८७ वा वाढदिवस , ही कविता त्यांच्या आणि माझ्या आईच्या आठवणीला समर्पित

"Bella Vita" (Happy Life) , Until Then

In realms beyond this earthly place,

Where souls unite in endless grace,

We meet, we part, and meet once more,

In life's eternal dance, we do restore.

 

Relatives, friends, and strangers too,

Are bound by threads both old and new.

Eternal spirits, bound by fate,

In other worlds, we congregate.

 

Our bodies wither, and do fade away,

Into five elements, they do decay.

Yet bodies rise back, and forms take flight,

In life cycles spun through day and night.

 

To Aai and Baba, blessings true,

Wish you happy lives, In other worlds too. 

In next life’s realm, we’ll meet again,

Until then, joy and peace sustain.

 

Bella Vita, till we again reunite,

In another life, in endless light.

Our souls are in constant flight

From one world to another in Delight

Monday , 29/07/2024   07:00 PM 

Ajay Sardesai (Megh)

The Ballad of Tiger Hill

 

"""""""""""""""""""""""""
The Ballad of Tiger Hill
"""""""""""""""""""""""""

In the high Dras sector, where the winds do chill,
There rose the mighty Tiger Hill, silent and still.
Its peaks kissed the sky, Twas a sentinel so grand,
Guarding the land where the brave make their stand.

In the summer of '99, when war drums beat loud,
Pakistani intruders, shrouded in cloud,
Seized the heights with a treacherous hand,
Challenging the valour of the Indian land.

Operation Vijay called into play,
To recapture the peaks and hold the foes at bay.
With hearts full of courage and spirits undaunted,
Indian soldiers marched up, by duty enchanted.

On July 4th, in the dead of the night,
The troops began to go, for the battle was ripe.
With 18 Grenadiers in the van of the fight,
8 Sikh and 2 Naga, the brave so bright.

Artillery thundered, the earth did quake,
As they climbed the hill for their homeland's sake.
Steep, icy slopes under fire they climbed,
With a will and strength by none undermined.

Captain Vikram Batra, lion-hearted knight,
His valour a beacon, his spirit alight.
Though with Point 4875 was he known to fame,
His valour on Tiger Hill forever shall remain.

Major Ravinder Singh, leader so brave,
His tale did slowly the heat of war engrave.
With Maha Vir Chakra, his honour did wax
The foe he slew by his great leadership.

Major Digendra Kumar, Also India’s bright hero,
Forward he led his men to the front in the night glow.
With tactical acumen and bravery clear,
Major led his men without an iota of fear.

Yogendra,a lion most fearless of all,
Even in pain and gore, he didn’t fall.
Single-handedly he stormed enemy bunkers with might,
That hair-raising battle into Param Vir Chakra they fight.

In close combat, through that terrible terrain,
Indian soldiers ripped through the enemy causing pain.
From well-fortified positions did they dislodge the foe,
Valour, with determination, and grit did they show.

In early light of dawn, the hill was captured back,
The tricolour fluttered in full bloom glory on track.
The Tiger hill was free, under the sky of India,
A mark of Pride above everything for India.

The victory at Tiger Hill, a beacon so bright
Changed the course of the war, shone with light white.
4th and 5th of July, days like gold embedded,
Of valour and sacrifice, of our heroes splendid.

Sing along the ballad of Tiger Hill,
Let Fear of India in enemy hearts instill.
Of soldiers who gave their all with will
Kept India free, Indian flag atop Tiger Hill.

Saturday , 27/07/2024 02:10 PM
Ajay Sardesai (Megh)

तलाश है

किसी हमसफ़र की तलाश है।

मुझे एक रहबर की तलाश है।। रहबर = राह दिखाने वाला

 

अजनबी राहों पर चलते हुए ।

किसी मानूस की तलाश है।। मानूस = परिचित

 

जो आजतक कहीं मिली नहीं ।

उस नायाब चिज की तलाश है।। नायाब = अनोखी वस्तू

 

जिसे बे-पनाह चाहत हो मुज़से । बे-पनाह = बहुत ज़्यादा

उस मेहबूबा की तलाश है।।

 

फिर धूड़ लाये जो मुज़से खो गया ।

ऐसे मेहरबान की मुझे तलाश है।। मेहरबान = अनुग्राहक

 

अंधेरे में जो निशान-ए-राह हो । निशान-ए-राह = रस्ते का पता

मुझे ऐसे चिराग़ की तलाश है।।

 

मुज़को मुश्किलों से जो निकाल दे । 

किसी ऐसे निगेहबान की तलाश है।। निगेहबान = रखवाला

रविवार  , २१/७/२०२४  ०६:३० PM

अजय सरदेसाई (मेघ)