प्रस्तावना

मला कविता करावीशी वाटते , पण जी कविता मला अभिप्रेत आहे , ती कधीच कागदावर अवतरली नाही . ती मनातच उरते , जन्माच्या प्रतीक्षेत ! कारण कधी शब्दच उणे पडतात तर कधी प्रतिभा उणी पडते .म्हणून हा कवितेचा प्रयास सतत करत असतो ...........
तिला जन्म देण्यासाठी , रूप देण्यासाठी ,शरीर देण्यासाठी ......
तिला कल्पनेतून बाहेर पडायचे आहे म्हणून
....

Saturday 31 August 2013

मनाचे फुलपाखरू

 ह्या कवितेचे अर्धे श्रेय जिनेन्द्र पाटील ह्या माझा मित्रचे आहे . ही कविता सुचली तेव्हा आम्ही दोघे दारू पीत बसलो होतो . Jinya आठवते का तुला ....





19/10/1993                                                     9.30 PM
 मनाचे फुलपाखरू
तुझया निळ्या निळ्या डोळ्यात, मी स्वतःला हरवून बसलो .
तुझया सोनेरी रेशमी केसांत, मी स्वतःला गुंतवून बसलो . 
तुझया गालावरच्या खळीत , मला चंद्रची कोर दिसते
तुझया भव्य कपाळावर ,चांदण्यांची टिकली हसते. 
तुझया डोळ्यांच्या किनारी ,मेघंचे काजळ असते
तुझा  पाणिदार  नयानंत ,पावसाचे पाणी हसते . 
तुझया गुलाबी ओठांवर ,गुलाबाचे फूल खीलते
माझा मनाचे फुलपाखरू ,त्यावर झुलते , त्यावर झुलते.
अजय सरदेसाई (मेघ)

No comments:

Post a Comment