प्रस्तावना

मला कविता करावीशी वाटते , पण जी कविता मला अभिप्रेत आहे , ती कधीच कागदावर अवतरली नाही . ती मनातच उरते , जन्माच्या प्रतीक्षेत ! कारण कधी शब्दच उणे पडतात तर कधी प्रतिभा उणी पडते .म्हणून हा कवितेचा प्रयास सतत करत असतो ...........
तिला जन्म देण्यासाठी , रूप देण्यासाठी ,शरीर देण्यासाठी ......
तिला कल्पनेतून बाहेर पडायचे आहे म्हणून
....

Friday 3 September 2021

निशान-ए-राह


 


काफिर  मुझ को समझो यु ,के मैं नमाजी नहीं हूँ I

हर मजलूम  दिल है मजीद मेरी , वही सजदा--इबादत करता हूँ I

सक्त दिल मुझ को समझो यु , के मैं  आब-दीदा नही हूँ I

हर टुटे दिल कि आवाज हूँ ,तस्किन-ए-दिल-ए-महज़ूँ  भी हूँ I

ख॑जर--जहर-आगी मुझ को समझो यु,के मैं  आबेहयात नहीं हूँ I

गुमराहो॑ को निशान--राह  हुं, प्यासो॑ को आब--नैसाँ  भी हूँ I


-मेघ-
३/९/२०२१ ,०६:४२ PM

काफिर – non believer 

नमाजी – the who offers prayers daily in mosque

मजलूम – oppressed

मजीद – mosque

सजदा --इबादत  - prayer performed in a mosque

आब-दीदा – one whose eyes are filled with tears easily ( very sensitive & emotional )

तस्किन-ए-दिल-ए-महज़ूँ  - satisfaction of a melancholic heart

ख॑जर--जहर-आगी – Poisoned dagger

आबेहयातअमृत , ambrosia

निशान--राह  - guiding star

आब--नैसाँ  -  rains during spring

No comments:

Post a Comment