प्रस्तावना

मला कविता करावीशी वाटते , पण जी कविता मला अभिप्रेत आहे , ती कधीच कागदावर अवतरली नाही . ती मनातच उरते , जन्माच्या प्रतीक्षेत ! कारण कधी शब्दच उणे पडतात तर कधी प्रतिभा उणी पडते .म्हणून हा कवितेचा प्रयास सतत करत असतो ...........
तिला जन्म देण्यासाठी , रूप देण्यासाठी ,शरीर देण्यासाठी ......
तिला कल्पनेतून बाहेर पडायचे आहे म्हणून
....

Monday 1 April 2024

तुझ्या नी माझ्या भेटी गाठी


तुझ्या नी माझ्या भेटी गाठी

डोळ्यांत सखे दिठी दिठी

 

पहा झाडां वर सांजवेळी

काजव्यांचे दिवे किती

 

मन वेल्हाळ, वेल्हाळ मती

हृदयांत चांदण्यांचे झरे किती

 

एकच उत्तर सखे मम ओठी

तरी विचारतेस मज प्रश्न किती

 

प्रारब्ध संचित माझे का असे

जवळी तु, तरी तूच दुर किती

 

सोमवार ०१/०४/२०२४ ,०५:५६ PM

अजय सरदेसाई (मेघ )

 

दिठी दिठी = नजरेतल्या नजरेत, द्रुष्टाद्रुष्टी

वेल्हाळ =  वेडं

मती = बुद्धी

प्रारब्ध = नशीब , Destiny

संचित = साठवलेले , जमा झालेले


No comments:

Post a Comment