मुंबई नगरी

इथे लाखांचे खाक़ होती, राखेतून या फिनिक्स ही उड़ती

ही मुंबई नागरी रे मित्रा ही मुंबई नगरी.

राजा इथे होतो भिकारी, भिकारी ही घालतो सफारी

ही मुंबई नागरी रे मित्रा ही मुंबई नगरी.

उंच मनोरे इथे झुलती,बॉम्ब स्फोटांच्या छायेत राहती

ही मुंबई नागरी रे मित्रा ही मुंबई नगरी.

इथे स्वप्नांची असे रेलचेल, तारकांची इथेच मैफिल

ही मुंबई नागरी रे मित्रा ही मुंबई नगरी.

भ्रष्टाचारी राज्य करती , कष्टकरी जिथे मरती

ही मुंबई नागरी रे मित्रा ही मुंबई नगरी.

या नगरी ची वेडी दुनिया,या नगरी ची आहे किमाया

इथे मिळे छोकरी न मिळे कधीच नोकरी

ही मुंबई नागरी रे मित्रा ही मुंबई नगरी.

 

अजय सरदेसाई (मेघ)

14/09/1994                                         9.30 am

 

 

तुझ्या आठवणी

किती वसंत येउनि गेले किती गुलमोहर मोहरूं गेले ,

तरी जपून ठेवल्या तुझ्या आठवणी

किती रांत्री एकल्या वेचिल्या, चंचाला मज रीझवून गेल्या ,

तरी जपून ठेवल्या तुझ्या आठवणी

विरहाचा हा असीम प्याला, एकटाच मी आहे प्यायला .

तरी जपून ठेवल्या तुझ्या आठवणी

मावळत्या ह्या माझ्या मनाच्या, दुखवून गेल्या झुन्या खपल्या

तरी जपून ठेवल्या तुझ्या आठवणी

शरीर ही मझे थकले आता , दृष्टी ही लागली  पैलतीरा.

तरी जपून ठेवल्या तुझ्या आठवणी

अजय सरदेसाई (मेघ)

13/09/94                                              11.45 PM

इशारा मिलनचा

रिम झिम पडती श्रावण धरा  

मनी प्रीतीचा फुलला पिसारा

तनी पसरला गोड शहारा 

प्रिया मज कळला तुझा इशारा

 

न्हाहू पाहती या रिम झिम धरा 

मम पदर ढाळीतो चंचल वारा

प्रिया ,थांब जरा

मज कळला तुझा इशारा

 

काळोख पसरला चरा चरा 

मनी विचार मिलनचा पहा बरा ,

एकांत करू हा साजरा 

प्रिया , थांब जरा 

मज कळला तुझा इशारा.

 

अजय सरदेसाई (मेघ)

13/09/94                                               8:41 PM

जीवनात माझा येशील का ?

स्वप्नांत माझा येतेस जशी

जीवनात माझा येशील का?

वेड्या माझा मनात प्रीतीच्या

रेशीम गाठी विण्शील का?

जीवनात माझा येशील का?

 

श्रावनच्या रिम झिम सरी

बरसती  जश्या धरेवरी,

बेधुन्द तशी होऊनि मज वर

प्रीती प्रिये तू करशील का?

जीवनात माझा येशील का?

 

स्वप्नातल्या ग नील परी

मूर्त होऊनि या वसुंधरी

प्राजक्त होऊनि प्रीतीचा

अंगणी माझा बरसशील का?

जीवनात माझा येशील का?

अजय सरदेसाई (मेघ)

12/09/1994                                                         7:30 PM

डोळे

मी अबोल आहे, असे तू नेहमी म्हणतेस. पण...  बोलताना तुझ सवे शब्दच अपुरे पडतात.

मग मी बोलत नाही, फक्त  तुला पाहतो .बोलत असतात ते फक्त मझे डोळे.

पण तुझे त्यांच्याकडे लक्षच कुठे असते! तुझया शब्द जंजाळातून तुला वेळ मिळाला तर पहशील!

अग वेडे  , प्रेमाला शब्दांची गरजच नसते.डोळेही बोलून जातात कधी शब्दांच्याही पालीकडले, पण तू ऐकशील ,तर खरी !

अग प्रेमात गरज असते ती फक्त डोळ्यांचीच! डोळसपणे एकमेकांना ओळखण्या साठी, पराखण्या साठी ....,.

अग, प्रिय व्यक्तीची अविरत वाट पाहतात ते डोळेच आणि विरहाने ओले होतात ते ही डोळेच.

सुखाने न्हाहून जातात तेही डोळेच, ईतकेच काय, प्रेमिकांची पहिली भेट घालून देतात तेही डोळेच ना!

म्हणूनच सांगतो प्रिये , फक्त डोळ्यांनीच बोल, शब्दांमागे लागू नकोस , शब्द खोटेही असतात !

 

फक्त डोळे खरे बोलतात , फक्त डोळेच खरे बोलतात .

 

 

अजय सरदेसाई (मेघ)

 

27/08/1994                                                           7.30 PM